 |
Jesteś
1047676-ą osobą
na tej witrynie
od października 2000r. !
|
|
| |
"Róża"
„Róże z rajskiego ogrodu
Piękne i pachną nad podziw
Kochają mroczne tajemnice
Magię, słońca zachody” *
Róże są najbardziej znanymi kwiatami świata. Dzięki swojemu pięknu i charakterystycznemu zapachowi, od czasów starożytnych po obecne są natchnieniem artystów i wszystkich wrażliwych na tę różaną subtelność. Ich rola w „świecie zapachów” rozpoczęła się ponad 5000 lat p. n. e., kiedy pojawiać zaczęły się pierwsze substancje odświeżające ciało i pomieszczenia w których przebywano. Róże były symbolem magii, tajemnicy oraz miłości.
Początkowo olejki zapachowe używane były jedynie w obrzędach religijnych - ku czci bóstwom lub jako ostatnia ofiara dla zmarłych. Pomimo, iż dla starożytnych Egipcjan róże były świętymi kwiatami, z czasem zaczęto używać olejku różanego do celów kosmetycznych i jako afrodyzjaku. Róże były prawdopodobnie ulubionymi kwiatami Kleopatry. Ta, jak podają źródła niezbyt urodziwa fizycznie kobieta, potrafiła w nieznany nikomu sposób uwieźć każdego mężczyznę. Dla Marka Antoniusza usłała z płatków róży dywan grubości 18 cali (45,72cm!) i stąpając po nim, otoczona upajającą wonią przygotowywała się do zdobycia jego serca.
Dlaczego właściwie ten kwiat a nie inny jest przypisany miłości? Jedna z greckich legend wspomina Florę - boginię kwiatów, która spacerując po lesie natknęła się na martwe ciało pięknej dziewczyny. Bardzo zasmuciła się tym widokiem i postanowiła dać dziewczynie nowe życie przeobrażając ją w najpiękniejszy ze wszystkich kwiatów. Podlała go zebranymi kroplami rosy i nadała mu miano „królowej kwiatów”. Królowa jednak pozostawała bez imienia. Flora poprosiła o pomoc Afrodytę, ta zaś nadała mu imię Rose na cześć swojego syna Erosa - boga miłości (przestawiając litery imienia Eros uzyskuje się imię Rose). Wtedy Flora pokazała Erosowi kwiat z nadzieją, że pozostanie on na zawsze symbolem miłości i kwiatem kochanków.
Starożytni Grecy i Rzymianie także uznawali kult róży. Kwiaty te były obecne na ślubach i pogrzebach, dekorowano nimi świątynie i domy, umieszczano w celach więziennych, pokojach spotkań, w konfesjonałach. Ich magiczna moc miała oczyszczać duszę, nawracać, nakłaniać do wyjawiania prawdy i tajemnic. Dla Hindusów namaszczenie ciała olejkiem różanym było rozpoczęciem rytuału modlitewnego. Persowie natomiast wierzyli, że każda zerwana róża była opłakiwana smutną pieśnią słowiczą. Ptaki w ten sposób wyrażały żal z powodu unicestwienia piękna doskonałego.
Olejki zapachowe początkowo były dostępne jedynie elicie rządzącej. W starożytnym Egipcie kapłani szybko zorientowali się, że można osiągnąć duże zyski ze sprzedaży zapachowych mikstur. Za odpowiednią opłatą pachnieć mógł każdy obywatel. Stosowanie ich podnosiło prestiż użytkownika.
Na przestrzeni wielu lat wraz z odkrywaniem nowych szlaków handlowych, mikstury zaczęły docierać do różnych zakątków Europy. Po stagnacji jaką zapachowe olejki przeszły w okresie rozwoju chrześcijaństwa, kiedy to były niewskazane ze względu na ich zbędną rolę w życiu duchowym, ich nagła popularność rozkwitła w epoce renesansu. W tym okresie zrodziła się nowa sztuka - sztuka kreacji zapachów. Pierwszym „pachnącym” centrum były Włochy. Już w XIV w produkowano w Mantua pachnące mydełka do pielęgnacji ciała i do prania tkanin. Wenecja leżąca na szlaku do Azji stała się głównym miastem perfumeryjnym, przez które przepływały niezliczone rodzaje orientalnych owoców, kwiatów i ziół, tak niezbędnych do pozyskiwania nowych oryginalnych olejków eterycznych. Początkowo używano „perfum” w formie nasiąkniętych ręczników do rąk. Przed ważnymi uroczystościami okręcano nasiąkniętymi tkaninami ciało (przed założeniem stroju) aby nabrało miłego zapachu. Małymi chusteczkami, nasiąkniętymi olejkami przecierano zęby, usta, rozcieńczonymi wodą spryskiwano włosy i ubrania. Dla najbardziej zamożnych elit produkowano nawet biżuterię z kamieniami szlachetnymi nasiąkniętymi olejkami, które po potarciu zostawiały intrygującą mgiełkę zapachu na skórze.
Obecną kolebką perfum jest Francja. Mikstury potrafiące roztaczać wkoło tajemnicze wonie dotarły do tego kraju za pośrednictwem Katarzyny Medycejskiej w połowie XIV w. kiedy opuściła ona swój kraj aby poślubić króla Francji Henryka II i zostać królową. Zabrała ona ze sobą dwóch producentów kosmetyków Bianco i Renato Trombarelli, którzy zapoczątkowali rozwój „perfum” i sztuki kreowania zapachów we Francji. Nie bez znaczenia jest fakt, że tylko ze względu na róże porastające okoliczne wzgórza, wspomniani nadworni producenci zatrzymali się w Grass (Prowansja) - w obecnym „le cite des perfums” aby kontynuować swoją pracę. Na przestrzeni lat pozycja róży umocniła się. Pomimo iż czysty zapach tego kwiatu obecnie jest postrzegany raczej jako staromodny, olejek różany jest powszechnie stosowany w perfumerii. Jest jednym z podstawowych składników eterycznych perfum. Spośród 5000 odmian w perfumerii stosuje się tylko dwie: różę damasceńską uprawianą w Syrii oraz różę majową - stulistną z okolic Grass i znad Morza Śródziemnego. Coraz częściej naturalny olejek zastępuje się syntetycznym odpowiednikiem. Dzieje się tak dlatego, iż pozyskanie 1 kg tego olejku jest bardzo kosztowne i pracochłonne - wymaga zebrania 3 ton róż!. Na szczęście dla naszych zmysłów wzroku i powonienia, rozwój nowoczesnych technologii chroni te piękne kwiaty przed wyginięciem. Bowiem aldehydy (syntetyczne odpowiedniki) podczas procesu destylacji potrafią rozwinąć i zintensyfikować naturalne zapachy kwiatów. Perskie skowronki zapewne byłyby szczęśliwe.
Nuty różane powszechnie są stosowane w damskich perfumach. Ciekawostką może być fakt że najczęściej spotykamy je w nucie serca. W tym miejscu należy się wyjaśnienie co oznacza określenie ”nuta zapachowa”. Otóż każdy zapach perfumeryjny posiada 3 nuty: głowy, serca i bazy. Zapach pod wpływem czynników zewnętrznych i specyficznych właściwości skóry człowieka ulega metamorfozom w czasie. To co czujemy w momencie użycia perfum określa nuta głowy. Po około 15 minutach zapach zmienia się, aby przybrać swoją najpiękniejszą formę, wydobyć ukryte, tajemnicze nutki, które opisuje nuta serca. Nuta bazy natomiast to zapach który „próbuje odejść” - to co czujemy po kilku godzinach lub nawet dniach (na tkaninie).
Kreatorzy perfum doskonale wiedzą w jakim momencie czasu dany zapach powinien ujawnić się, pobudzić wyobraźnię i wpłynąć pozytywnie na nasze samopoczucie. Nuty róży nie bez kozery stosuje się najczęściej w nucie serca - mają one kojarzyć się z kobiecością, luksusem, romantyzmem, zmysłowością i miłością.
W dzisiejszych czasach perfumy są powszechnie dostępne. Używanie ich wymaga jednak posiadania pewnej wiedzy, aby nie osiągnąć odwrotnego efektu od zamierzonego. Perfumy powinny być dodatkiem do naszego stroju, nigdy odwrotnie, powinny być dopasowane do użytkownika, podkreślać nasz nastrój. Dlatego są one nieodłączną częścią ”mody”. Strój bowiem ubiera ciało, zapach duszę. Róża zaś jest prowodyrem całego zamieszania, motorem który rozpędził ”machinę perfumeryjną”. Bo czymże byłaby dzisiaj Francja gdyby nie majowe róże z Grass w Prowansji?.
Wiktoria K.
*fragment piosenki „Róża” Maanam`u
Powrót do menu ARTYKUŁY
|
|
|
|
